Τι είναι η λογοθεραπεία;

Λογοθεραπεία είναι η επιστήμη που έχει γνωστικό αντικείμενο τη μελέτη, έρευνα και εφαρμογή επιστημονικών γνώσεων γύρω από την Ανθρώπινη Επικοινωνία - Φωνή, Ομιλία, Λόγο (προφορικό, γραπτό), μη λεκτική επικοινωνία - και τις διαταραχές αυτής, καθώς και τις διαταραχές των καταποτικών κινήσεων του στοματοφάρυγγα.

Ποιες δυσκολίες χρειάζονται λογοθεραπευτή;

Ο λογοθεραπευτής ασχολείται με τις διαταραχές:

  • Λόγου (προφορικού και μη)
  • Ομιλίας
  • Επικοινωνίας
  •  Φωνής
  • Σίτισης και κατάποσης

Οι λογοθεραπευτές παρέχουν εξειδικευμένες υπηρεσίες σε άτομα με τις ακόλουθες διαταραχές:

Σκοπός της Λογοθεραπείας είναι:

  • Η πρόληψη
  • Η πρόγνωση
  • Η διάγνωση
  • Η θεραπεία/ αποκατάσταση
  • Η επιστημονική μελέτη των διαταραχών του λόγου, της ομιλίας, της φωνής, της σίτισης και της επικοινωνίας.
  • Ενημέρωση του ευρύ κοινού, επαγγελματιών εκπαίδευσης και υγείας σχετικά με την επιστήμη της Λογοθεραπείας.

Πηγή: Σύλλογος Επιστημόνων Λογοπαθολόγων Λογοθεραπευτών Ελλάδος (ΣΕΛΛΕ)

Τι είναι η εργοθεραπεία;

Η Εργοθεραπεία είναι μια επιστήμη αποκατάστασης που προωθεί την υγεία παρέχοντας στους ανθρώπους τη δυνατότητα να εκτελέσουν ουσιαστικές και σκόπιμες δραστηριότητες. Οι Εργοθεραπευτές εργάζονται με άτομα που πάσχουν από ψυχικές, φυσικές (σωματικές), αναπτυξιακές ή/και συναισθηματικές διαταραχές, χρησιμοποιώντας θεραπείες οι οποίες αναπτύσσουν, ανακτούν ή διατηρούν τις δραστηριότητες καθημερινής ζωής των ατόμων. Ο Εργοθεραπευτής βοηθά τα άτομα όχι μόνο να βελτιώσουν τις βασικές κινητικές λειτουργίες τους και τις ικανότητες συλλογιστικής τους, αλλά επίσης να αντισταθμίσουν τη μόνιμη απώλεια της εκάστοτε λειτουργίας. Ο απώτερος στόχος της Εργοθεραπείας είναι να βοηθήσει τα άτομα να έχουν ανεξάρτητη, παραγωγική και ικανοποιητική ζωή. Επιπλέον, οι Εργοθεραπευτές ασχολούνται ολοένα και περισσότερο με την αντιμετώπιση των επιπτώσεων των κοινωνικών, πολιτικών και περιβαλλοντικών παραγόντων που συμβάλλουν στον αποκλεισμό και τη στέρηση έργου.

Τι είναι η Παιδιατρική Εργοθεραπεία;

Η παιδιατρική εργοθεραπεία ασχολείται με διαταραχές που εμποδίζουν την φυσιολογική ανάπτυξη του παιδιού. Ασχολείται με την λειτουργικότητα του παιδιού και την ικανότητά του να αλληλεπιδρά στο καθημερινό περιβάλλον ( σχολείο, σπίτι, κοινότητα).

Πιο συγκεκριμένα, ένας παιδιατρικός εργοθεραπευτής μπορεί να βοηθήσει στη:

  • Βελτίωση Αδρού Συντονισμού: στην ισορροπία, τη βάδιση, τον αμφίπλευρο συντονισμό, τη στάση σώματος.
  • Βελτίωση λεπτού συντονισμού: στον χειρισμό μικροαντικειμένων, στη χρήση εγραλείων γραφής, σε γραφοκινητικές δεξιότητες.
  • Βελτίωση γνωστικών και αντιληπτικών δεξιοτήτων: στη μνήμη (οπτική- ακουστική), στον προσανατολισμό, στην αντίληψη χρόνου, την οπτική διάκριση, τη συγκέντρωση και προσοχή.
  • Κοινωνικοποίηση: στο μοίρασμα παιχνιδιών, στο κοινωνικό παιχνίδι, στην ανάπτυξη εικόνας εαυτού.
  • Δεξιότητες καθημερινής ζωής: στην ένδυση και υπόδυση των ρούχων του, στην σίτηση, στο μπάνιο και την προσωπική υγιεινή.
  • Σε αισθητηριακές δυσκολίες: δυσκολία σε κινητικές δεξιότητες, φόβος με τα ύψη, δυσκολία προσανατολισμού, ευαισθησία στο άγγιγμα ή/και σε κάποιους ήχους, αποφυγή διάφορων τροφών, κ.ά.

Ποιες δυσκολίες χρειάζονται Εργοθεραπευτή;

Παιδιά που χρήζουν Εργοθεραπευτικής παρέμβασης είναι αυτά που εμφανίζουν:

  • Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές- Αυτισμός
  • Σύνδρομα ( Down, Dravet, Rett..)
  • Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής- Υπερκινητικότητα
  • Διαταραχές Αισθητηριακής Επεξεργασίας
  • Εγκεφαλική Παράλυση
  • Κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις
  • Νοητική Υστέρηση
  • Προβλήματα συμπεριφοράς
  • Μαθησιακές Δυσκολίες
  • Ψυχοκινητική Καθυστέρηση
  • Χρόνιες παθήσεις που συνοδεύονται από κινητικές δυσκολίες.

Πώς καταλαβαίνω αν το παιδί μου χρειάζεται Εργοθεραπευτική παρέμβαση ή/και αξιολόγηση;

Με βάση τον Αμερικάνικο Σύλλογο Εργοθεραπείας, εάν το παιδί σας παρουσιάζει συστηματικά 3 ή περισσότερες δυσκολίες, σε σχέση με τα αναμενόμενα για την ηλικία του μέτρα, τότε θα πρέπει να αναζητήσετε εργοθεραπευτική αξιολόγηση:

  • Δεν παίζει με τα παιχνίδια που αντιστοιχούν στην χρονολογική του ηλικία.
  • Έχει δυσκολία να κάνει φίλους της ίδιας ηλικίας. Συνήθως προτιμά να παίζει με μεγαλύτερα ή μικρότερα παιδιά.
  • Δυσκολεύεται να κατανοήσει την δομή και το νόημα ενός παιχνιδιού.
  • Εμφανίζει δυσκολίες στην αυτοεξυπηρέτησή του (δυσκολεύεται να ντυθεί, να φάει μόνο του, να δέσει τα κορδόνια του) . Αποφεύγει με ασυνήθιστο τρόπο δραστηριότητες καθημερινής περιποίησης , όπως μπάνιο, χτένισμα, βούρτσισμα δοντιών, κόψιμο νυχιών.
  • Είναι αδέξιο σε δραστηριότητες αδρής κίνησης (σκοντάφτει σε εμπόδια, δεν έχει καλή ισορροπία, πέφτει συχνά)
  • Μοιάζει να είναι αδύναμο, έχει μικρή αντοχή, έχει χαμηλό μυικό τόνο
  • Χάνεται εύκολα σε χώρους που δεν γνωρίζει καλά. Δυσκολεύεται να υπολογίσει καλά τη θέση του σώματός του στο χώρο (χτυπάει εύκολα, σκοντάφτει σε έπιπλα ή πάνω σε άλλους)
  • Δεν του αρέσει να χοροπηδά, να κάνει κούνια ούτε ο εξοπλισμός παιδικής χαράς.
  • Έχει φτωχό έλεγχο στις λεπτές κινήσεις, δυσκολεύεται να ζωγραφίσει μέσα σε πλαίσιο, να κάνει παζλ, να κόψει με ψαλίδι, δε μπορεί να χειριστεί μικρά αντικείμενα
  • Υπάρχει εμφανής καθυστέρηση στον λόγο και στην ομιλία, δεν αρθρώνει σωστά.
  • Είναι υπερκινητικό, δε μπορεί να ησυχάσει.
  • Είναι παθητικό, αποτραβηγμένο.
  • Δεν εξερευνά το περιβάλλον.
  • Δεν του αρέσουν οι αγκαλιές, τα φιλιά.
  • Δείχνει υπερευαίσθητο σε οσμές, γεύσεις, θορύβους, άγγιγμα.
  • Έχει δυσκολίες στον ύπνο
  • Έχει δυσκολίες στο φαγητό, λερώνεται υπερβολικά ή τρώει μόνο συγκεκριμένες τροφές/ υφές.
  • Διασπάται εύκολα η προσοχή του, ή συγκεντρώνεται υπερβολικά σε μία δραστηριότητα με αποτέλεσμα να μην μπορεί να μεταβεί σε άλλη.
  • Χρειάζεται περισσότερη εξάσκηση από άλλα παιδιά για να μάθει καινούρια πράγματα.
  • Δυσκολεύεται να πιάσει σωστά το μολύβι. Γράφει με υπερβολική πίεση στο χαρτί ή πολύ απαλά, ο γραφικός του χαρακτήρας είναι κακός.
  • Αντιστρέφει γράμματα και αριθμούς, δεν αφήνει διάστημα μεταξύ γραμμάτων και λέξεων, δυσκολεύεται να διακρίνει και αναπαράγει γράμματα.
  • Κουράζεται εύκολα.
  • Δυσκολεύεται να ακολουθήσει προφορικές οδηγίες.
  • Έχει χαμηλή αυτοπεποίθηση.
  • Δεν μιμείται.
  • Δείχνει να μην ακούει όταν του μιλούν.

Η Ειδική Διαπαιδαγώγηση είναι έργο του ειδικού, ο οποίος έχει στόχο τον σχεδιασμό εξατομικευμένου παιδαγωγικού προγράμματος αποκατάστασης των μαθησιακών δυσκολιών, προσαρμοσμένο τόσο στις εκπαιδευτικές ανάγκες και δυσκολίες, όσο και στο ρυθμό μάθησης κάθε παιδιού.

Ο όρος μαθησιακές δυσκολίες αναφέρεται σε δυσκολίες σε έναν ή περισσότερους τομείς,όπως στην ανάγνωση, γραφή, ορθογραφία και αρίθμηση . Συνήθως εντοπίζονται  με την είσοδο του παιδιού στις πρώτες σχολικές βαθμίδες  και παραμένουν κατά τη διάρκεια των σχολικών ετών, χωρίς πάντα να υπάρχει ιδιαίτερη βελτίωση . Συχνά, μάλιστα, η σχολική επίδοση δεν είναι σταθερή . Οι μαθησιακές δυσκολίες αφορούν ένα σημαντικό ποσοστό μαθητών , γι’ αυτό  η έγκαιρη  αξιολόγηση και η κατάλληλη αντιμετώπισή τους αποτελεί  ανάγκη.

Οι μαθησιακές δυσκολίες δεν αποτελούν αποκλειστικό πρόβλημα της παιδικής ηλικίας αλλά συνεχίζονται στην εφηβεία και στην ενήλικη ζωή και απαιτείται ειδική στήριξη για την αντιμετώπισή τους .

Υπεύθυνοι για την αξιολόγηση και αποκατάσταση των μαθησιακών δυσκολιών είναι οι λογοθεραπευτές, οι εκπαιδευτικοί ψυχολόγοι και οι ειδικοί παιδαγωγοί.

Ο Ειδικός Θεραπευτής , μετά από αξιολόγηση,  αναλαμβάνει το σχεδιασμό και την εφαρμογή εξατομικευμένου προγράμματος για μαθητές με χαμηλές σχολικές επιδόσεις (δυσκολίες στην ανάγνωση, τη γραφή-ορθογραφία, τη γραπτή έκφραση, τους μαθηματικούς συλλογισμούς κ.α.). Το μαθησιακό πρόγραμμα βοηθά το παιδί να κατανοήσει τους μηχανισμούς του γραπτού λόγου, να οργανώσει τη μελέτη του και να αξιοποιήσει στο μέγιστο δυνατό βαθμό το μαθησιακό του δυναμικό.

Η συνεργασία των γονέων  είναι τόσο ουσιαστική αλλά και σημαντική, καθώς συμμετέχουν εξ αρχής ενεργά τόσο κατά την  αξιολόγηση, προκειμένου να διαμορφωθεί μια ολοκληρωμένη εικόνα του παιδιού, όσο και στην διαδικασία σχεδιασμού της  στοχοθεσίας. Έπειτα από την αξιολόγηση του παιδιού, ο ειδικός συζητά τους στόχους του προγράμματος με την οικογένεια και από κοινού θέτουν προτεραιότητες, πάνω στις οποίες θα διαμορφωθεί το πρόγραμμα μαθησιακής αποκατάστασης.

Ο ειδικός παιδαγωγός αποτελεί τον σύνδεσμο  ανάμεσα στο σχολικό πλαίσιο και στο πλαίσιο αποκατάστασης, γνωρίζοντας τις απαιτήσεις του εκπαιδευτικού συστήματος, ενώ ταυτόχρονα είναι καταρτισμένος σε θέματα   ψυχικής υγείας, αλλά  και των διαταραχών συμπεριφοράς.

Η επιτυχία της εκάστοτε στοχοθεσίας είναι συνυφασμένη με την ενεργή συμμετοχή και στήριξη της οικογένειας και την συνεργασία όλων των εμπλεκομένων (πχ. σχολικό περιβάλλον).

Οι ψυχολογικές υπηρεσίες που παρέχει το Λογοθεραπευτικό Κέντρο Βούλας περιλαμβάνουν τους τομείς της αξιολόγησης, της συμβουλευτικής γονέων και της ψυχολογικής υποστήριξης/ψυχοθεραπείας παιδιών, εφήβων και ενηλίκων.

Η αξιολόγηση αφορά τόσο το γνωστικό όσο και τον συναισθηματικό τομέα, καθώς και τον εντοπισμό αναπτυξιακών και μαθησιακών δυσκολιών. Κατά τη διαγνωστική διαδικασία χρησιμοποιούνται σταθμισμένα ψυχομετρικά εργαλεία (WISC-III, Αθηνά Τεστ, Achenbach, κ.α.), προβολικά τεστ προσωπικότητας (T.A.T., C.A.T., κ.α.), η κλινική εκτίμηση και άτυπες δοκιμασίες προσαρμοσμένες στην ηλικία του παιδιού που αξιολογείται.

Η συμβουλευτική γονέων έχει σαν στόχο τη διερεύνηση των θεμάτων που απασχολούν τους γονείς σχετικά με τα παιδιά τους και των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν. Με την συνδρομή του ψυχολόγου οι γονείς βρίσκουν εναλλακτικούς τρόπους προσέγγισης και χειρισμού των ζητημάτων που τους προβληματίζουν, ώστε να επιτευχθεί η ισορροπία στο οικογενειακό πλαίσιο.

Για την ψυχολογική υποστήριξη και την ψυχοθεραπεία ακολουθείται η ψυχοδυναμική κατεύθυνση. Η ψυχοθεραπευτική διαδικασία αφορά άτομα που εμφανίζουν ψυχολογικού τύπου συμπτώματα, δυσκολίες συμπεριφοράς, συναισθηματικές δυσκολίες ή βρίσκονται αντιμέτωπα με κάποιο επιβαρυντικό και αγχογόνο γεγονός. Μπορεί ωστόσο να λειτουργήσει και στον τομέα της πρόληψης και της αυτογνωσίας.
Η προσέγγιση των παιδιών γίνεται μέσα απο τη ζωγραφική και το παιχνίδι, με μεθόδους που τους επιτρέπουν να εκφράσουν τις σκέψεις και τα συναισθήματα τους, να τα επεξεργαστούν και να τα διαχειριστούν καλύτερα. Αντίστοιχα λειτουργεί το ψυχοθεραπευτικό πλαίσιο και για τους εφήβους και τους ενήλικες, δημιουργώντας εναν ασφαλή χώρο μέσα στον οποίο μπορούν να νιώσουν ελεύθεροι και να μιλήσουν χωρίς λογοκρισία. Ανακαλύπτοντας τον τρόπο που λειτουργούν τα πράγματα μέσα τους, στις σχέσεις τους και στην καθημερινότητά τους, ανοίγονται νέοι δρόμοι μέσα απο τους οποίους μπορούν οι ίδιοι να μεταβάλλουν την πορεία της ζωής τους.

Η σημασία του παιχνιδιού

Το παιχνίδι παίζει βασικό ρόλο στην κοινωνική, συναισθηματική, σωματική, γλωσσική και γνωστική ανάπτυξη του παιδιού. Η ανάγκη του παιδιού για το παιχνίδι είναι εξίσου σημαντική με την ανάγκη του για το φαγητό, την αγάπη και τη φροντίδα.
Τα παιδιά αρχίζουν να παίζουν με το που έρχονται στον κόσμο. Τα μωρά, παίζουν με τα δάχτυλα τους, αισθάνονται το σχήμα του σώματος τους και κοιτούν με περιέργεια γύρω τους. Το πρόσωπο, η φωνή και τα χέρια του ενήλικα αποτελούν το καλύτερο παιχνίδι.
Όσο το παιδί μεγαλώνει, ο κόσμος διευρύνεται. Το παιδί αρχίζει να παρατηρεί τους άλλους ανθρώπους και τα αντικείμενα. Χρησιμοποιεί όλες τις αισθήσεις του, την όραση, την αφή, την ακοή, την γεύση και την όσφρησή του για αρχίσει να καταλαβαίνει τον κόσμο γύρω του.
Μετά από τα 2 πρώτα χρόνια, η φαντασία αρχίζει να παίζει ενεργό ρόλο στα παιχνίδια του. Το παιδί «μεταμορφώνεται» σε άλλους ανθρώπους ή και αντικείμενα. Μέσα από αυτά που μιμείται μας δίνεται η δυνατότητα να καταλάβουμε τι σκέφτεται. Επιπλέον, μέσα από αυτό το παιχνίδι εκδηλώνει τις επιθυμίες του, τις συναισθηματικές εμπειρίες, τις σκέψεις που το ευχαριστούν ή το αναστατώνουν. Μπορεί να εκφράσει τα συναισθήματα για τους γύρω του, χωρίς να υπάρχει ο κίνδυνος να τιμωρηθεί γι’ αυτό.
Το παιχνίδι βοηθάει το παιδί να μάθει να επικοινωνεί με τους άλλους, δεξιότητα σημαντική για την κοινωνική μας ζωή.

Τι είναι η παιγνιοθεραπεία;

Η παιγνιοθεραπεία είναι μια ψυχοθεραπευτική μέθοδος που απευθύνεται σε παιδιά και χρησιμοποιεί τον συμβολικό τρόπο, αφού είναι η μόνη γλώσσα επικοινωνίας του παιδιού με συνομηλίκους του και τους ενήλικους.
Μας επιτρέπει να καταλάβουμε πως είναι φτιαγμένος ο πραγματικός και φανταστικός τους κόσμος.
Η παιγνιο-Θεραπεία μπορεί να προσφέρει «το πλαίσιο» μέσα στο οποίο τα συναισθήματα που γεννούν οι δύσκολες εμπειρίες μπορούν να εκφραστούν και να γίνουν αποδεκτά χωρίς τον φόβο της απόρριψης ή της επίκρισης.
Ο παιγνιοθεραπευτής παροτρύνει το παιδί να εξερευνήσει σκέψεις και συναισθήματα. Μέσω της θεραπευτικής σχέσης το παιδί αποκτά την αίσθηση της αυτο-εκτίμησης.
Ο παιγνιοθεραπευτής φροντίζει να δημιουργήσει ατμόσφαιρα ζεστασιάς, κατανόησης, εμπιστοσύνης και πίστης ως προς τις ικανότητες του παιδιού, αποβλέποντας στο να κάνει το παιδί να νιώσει σημαντικό και να μάθει να τιμά τις προσωπικές του εμπειρίες επειδή ακριβώς ανήκουν σε αυτό. Όπως κάθε παιδί είναι μοναδικό, έτσι σημαντικά αποδεικνύεται και η δυνατότητα να συναναστρέφεται με έναν ενήλικα σε μια σχέση όπου δεν υπάρχουν συστάσεις, παρεμβολές, αποτροπές.
Ο θεραπευτής προκειμένου να προσφέρει αυτή την εμπειρία στο παιδί, θα δομήσει τη θεραπεία έτσι ώστε το παιδί να κατανοεί σαφώς το νόημα του παιχνιδιού μαζί του, να γνωρίζει τους κανόνες και να θέλει να συμμετέχει. Στην παιγνιοθεραπεία ο θεραπευτής, σεβόμενος τα όρια και τους ρυθμούς του παιδιού, το βοηθά να επεξεργαστεί κεντρικά θέματα ζωής που το απασχολούν.

Οι γενικοί στόχοι στην παιγνιοθεραπεία είναι:

• Η ανάπτυξη της δημιουργικότητας
• Η κοινωνικοποίηση του παιδιού
• Η αναγνώριση και η έκφραση συναισθημάτων και των δυσκολιών
• Η οργάνωση του εαυτού, «ποιος είμαι εγώ», «ποιος είναι ο άλλος», τι μου αρέσει και τι δεν μου αρέσει.

Χαρακτηριστικά του παιχνιδιού

• Μέσα από το παιχνίδι τα παιδιά μαθαίνουν να παίρνουν αποφάσεις.
• Μέσα από το παιχνίδι έχουν την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν τη φαντασία και τη δημιουργικότητά τους.
• Τα απλά υλικά όπως η άμμος,το νερό, τα φύλλα και η πλαστελίνη αρέσουν στα παιδιά, δεν υπάρχει πάντα ανάγκη για ακριβά παιχνίδια.
• Το παιχνίδι προσθέτει ποικιλία στην καθημερινότητα των παιδιών, γιατί μπορεί να πάρει πολλές μορφές.
• Έχουν την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν τη φαντασία και τη δημιουργικότητά τους. Το παιχνίδι βοηθάει στον πειραματισμό και την εξερεύνηση.
Στα παιδιά αρέσει να συνεργάζονται με τους συνομηλίκους τους στη διάρκεια των παιχνιδιών τους.
Με το παιχνίδι ασκούν το μυαλό και το σώμα τους. Μαθαίνουν καινούριες δεξιότητες και έννοιες.
Το παιχνίδι συμβάλλει στην ολόπλευρη ανάπτυξη του παιδιού. Αναπτύσσουν το λόγο τους, κοινωνικοποιούνται, εξελίσσονται νοητικά και ωριμάζουν συναισθηματικά και ψυχοκινητικά.
Μαθαίνει να αντιμετωπίζει πιέσεις, στενάχωρες καταστάσεις και τους φόβους τους, εξοικειώνεται με την επιτυχία και την αποτυχία, βρίσκει ικανοποίηση, ευρύνει τις εμπειρίες του, εκφράζει τα συναισθηματα του

Ομάδες κοινωνικής και συναισθηματικής αγωγής

Οι κοινωνικές δεξιότητες αποτελούν ένα κομμάτι της καθημερινότητας που δυσκολεύει  τα παιδιά με δυσκολίες μάθησης και επικοινωνίας. Σε αρκετές περιπτώσεις τα παιδιά, αν και επιθυμούν  την κοινωνική συναναστροφή, συχνά τους είναι δύσκολο να κατανοήσουν και να εφαρμόσουν τους κανόνες που θέτει η κάθε κοινωνική ομάδα.

Οι ομάδες κοινωνικής και συναισθηματικής αγωγής είναι ένας  τρόπος παρέμβασης όπου δοκιμάζονται και εφαρμόζονται οι κανόνες αυτοί  σε ένα ασφαλές περιβάλλον για τα παιδία.

Οι  παρεμβάσεις που συνδυάζουν το εκπαιδευτικό με το ψυχολογικό στοιχείο με σαφείς οδηγίες και κανόνες, ανάλογα τις ανάγκες των παιδιών και προσαρμοσμένες στις τυχόν δυσκολίες τους, συμβάλλουν στην δημιουργία  επικοινωνίας και ανταλλαγής απόψεων, σκέψεων και συναισθημάτων μεταξύ των μελών.

Στόχοι μας  είναι:

  • Να μάθουμε ν’ ακολουθούμε τους κανόνες με τους οποίους θα λειτουργούμε αποτελεσματικά στις καθημερινές αλληλεπιδράσεις μας.
  • Να αναγνωρίζουμε και να εκφράζουμε τα συναισθήματα  μας.
  • Να κατανοούμε όμως και τα συναισθήματα των άλλων, να λύνουμε τις διαφορές μας, να μοιραζόμαστε, να δημιουργούμε υγιείς σχέσεις με τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν.
  • Και όλα αυτά θα τα προσπαθήσουμε να τα βιώσουμε και να τα μάθουμε  σε μια «παρέα φίλων» που οι δραστηριότητές μας θα είναι  διασκεδαστικές και δημιουργικές.
TOP